متن روضه شب دهم محرم، شب عاشورا-سید مهدی میرداماد

امشب بی مقدمه می خونم،امشب چون دیگه شب مقدمه نیست،خواهش میكنم از اول مجلس خودت رو در محضر امام زمان ببین،فقط همین رو بگم:امشب یكی از سخت ترین شب های عمر امام زمان ِ،لذا میگن: برا امام زمان امشب صدقه زیاد بدید،برا قلبش،برا دلش،چون من و تو روضه رو می شنویم،اما امام زمان روضه رو میبینه.

شب عشق بود و شب شور بود

صف آرایی ظلمت و نور بود

شب سوز و اشک و مناجات بود

شب فضل و فخر و مباهات بود

شب سوختن دور شمع وصال

به دریای آتش زدن بال بال

شب در ره دوست فانی شدن

شب تا ابد جاودانی شدن

هركی می خواد برود،برود،هی كی می خواد جاودانی بشود بمونه،هر كی می خواد تا قیامت اسمش در تارك تاریخ بدرخشه بمونه.حالا می خوام از امشب برات بگم چه خبره:

به یک خیمه جمع بنی هاشمند

همه بهر ایثار جان عازمند

توی خیمه ی بنی هاشم، همه ی بنی هاشم دور یه نفر جمع شدند،اگه گفتی دور كی جمع اند،همه دور علی اكبر جمع شدند،گل سر سبد بنی هاشم علی اكبر ِ،شاید از خودت بپرسی پس عباس چی؟ عباس امشب جاش تو خیمه نیست،عباس داره دور خیمه ی زینب می گرده،اهل كنایه حرف من رو بگیرند،عباس داره راه می ره،امام حسین فرمود:عباسم تو امشب قدم بزن،بچه های من راحت بخوابند،امشب آخرین شبی است كه راحت می خوابند

به یک خیمه انصار گردیده جمع

همه سوخته بی صدا مثل شمع

همه تو خیمه ی اصحاب،دور فرمانده ی اصحاب می گردند،فرمانده ی اصحاب كیه؟سلام خدا بر حبیب بن مظاهر

همه در مناجات و راز و نیار

همه سیر معراجشان در نماز

حبیب است و حال نماز شبش

نیفتاده نام حسین از لبش

بی خود نیست حالا كه میری كربلا،قبل از اینكه حسین رو زیارت كنی،باید حبیب رو زیارت كنی

سلام خدا بر زهیر بن قین

که محو نماز است و مات حسین

جوانیست شوق  عروجش به شب

خدایا مسیح است این یا وهب

شده مسلم اوسجه گرم سیر

همانند جون و بریر و زهیر

همه دارند مناجات می كنند،اما راحتت كنم ببرمت سر اصل مطلب،از هر چه می رود سخن دوست خوش تر است. همه دارند مناجات می كنند با خدا،اما مناجات حسین یه چیز دیگه است،همه خیمه ها غوغایی است،اما خیمه ی ابی عبدالله مناجات ِ حسین،اونایی كه از عرفه دارند میسوزند،یادته مناجات ابی عبدالله رو؟اون عرفه ی ابی عبدالله ، امام حسین با همه ی اعضاء و جوارح داشت به حقیقت خدا شهادت می داد. حالا میخواد حسین مناجات كنه،دلش رو داری بشنوی؟مناجات حسین با همه ی مناجات ها فرق داره،گوش بده:

بار معبودا تنم جانم سرم تقدیم تو

پای تا سر زخم های پیکرم تقدیم تو

ناز سنگ و ناز تیر و نیزه ها را میخرم

زخم پیشانی و خون حنجرم تقدیم تو

خدا اگه فكر كنی من ِ حسین یك ذره بخوام گله كنم محاله،من به زبانم فقط شكر ِ.

دوست دارم داغ روی داغ، بر قلبم نهی

قاسم و عباس و عون و جعفرم تقدیم تو

حسین داره امشب روضه های فردا رو برای من و تو میخونه،همه رو از اول محرم شنیدی،هی یادآوری میكنه

کودک شش ماه ی خود را گرفتم روی دست

خون حلقوم علی اصغرم تقدیم تو

خدایا، ابراهیم،اسماعیل رو برد برای قربانی و سالم برگشت،اما من برای مهمونی اومدم،علی اكبرم رو بردم میدان،اما جلوی چشمم ارباً ارباش كردن.

راضی هستم تا به میدان ارباً اربایش کنند

جسم صد چاک علی اکبرم تقدیم تو

خدا کند همه ی زخم ها به تن بخورد

امام حسین توی كربلا زخم های زیادی خورد،عموم مقاتل رو ورق بزنی از هزار و نهصد تا زخم گفتن، تا هزار و نهصد و هفتاد زخم،من ازت یه سئوال دارم،با گریه جواب من و بده،مگه یه بدن چقدر جا داره،هزار و نهصد و هفتاد تا زخم، مرحوم شوشتری میگه:دشمن می دید دیگه روی بدن جای زخم نیست،نیزه رو روی جای زخم قبلی می زدند.اما امشب روضه من این نیست، می خوام بگم:امشب فقط از این زخم ها نمی شنوی،روضه ی عاشورا ،روضه ی هزار ونهصد زخم نیست،چرا؟شعر جوابت رو داده

خدا کند همه ی زخم ها به تن بخورد

آخه زخم تن بالاخره خوب میشه،اما

خدا کند که کسی زخم بر جگر نزند

حسین.............شیخ جعفر شوشتری میگه: امام كنار هر شهیدی كربلا یه بار به شهادت رسید،با هرشهیدی شهید می شد،به اندازه ی این شهدای كربلا امام به شهادت رسیده.اصلاً هدف دشمن جسم امام نبود،اگه می خواستن جسم امام رو بزنند،كنار علی اكبر می زدند،اگه می خواستند امام رو بكشن همون موقعی كه علی اصغر رو زدند بابا رو هم می زدند،اینها می خواستند امام رو ذره ذره بكشند،می خواستند جگرش رو زخم كنند،حالا چند تاش رو بگم كجاها زخم به جگر زدند،غیرتی ها امشب شب ِ داد زدنه،اونایی كه دنبال روضه اند.بابا تو گودال قتلگاه حسین راحت شد،روضه ی حسین اینجاست،بشمارم:یك. جلو چشمش به باباش علی ناسزا می گفتند،بلند بلند فحش می دادند.دیگه زخم جیگر چیه؟ امام داشت قرآن می خوند،به جایی كه قرآن ِ امام رو گوش بدن مسخره می كردند،صدای امام رو در می آوردند،هلهله می كردند.می دونی چه كردن با جگر امام؟می اومدند بچه هارو صدا می كردند،بچه ها جمع می شدند جلو چشم بچه ها مشك آب رو روی زمین خالی می كردند،می گفتند:به باباتون بگید براتون آب بیآره،حسین.... دیگه زخم جیگر چیه؟كاش به اینها بسنده می كردند،زخم جگر داغ علی اكبر ِ،داغ اصغر ِ،داغ عباس ِ، اما یه زخم با همه زخم ها فرق داشت،من نمی گم،روضه خون ها میگن،مرحوم شیخ شوشتری توی خصائص الحسینیه میگه،نه،بالاترین روضه خوان امام زمان ِ،می خوای از زبون امام زمان روضه بخونم؟بسم الله،امام زمان در ناحیه مقدسه میگه:مرگ واقعی جد ما كجا بود، قَدْ رَشَحَ لِلْمَوْتِ جَبینُک َ دیدند عرق مرگ بر پیشانی ِ ابی عبدالله نشست. كجا نشست؟وقتی سنگ زدن؟نه،وقتی تیر سه شعبه زدن؟نه،وقتی نیزه به پهلوش زدن؟نه كجا عرق مرگ نشست؟ وقتی دید دارن به خیمه هاش حمله می كنند تُدیرُ طَرْفاً خَفِیّاً إِلى رَحْلِک َ وَ بَیْتِک. زیر چشمی به طرف خیم ها نگاه می كرد. صدا زد من هنوز زنده ام،اول كار حسین رو تمام كنید...حسین....اول كار من رو تمام كنید،دین ندارید آزاد مرد باشید،فقط یه جمله بگم: تا گفت: اگه دین ندارید آزاد مرد باشد،شمر دستشون رو گرفت گفت: حسین غیرت الله ِ، برگردید،اومد بالا سر حسین گفت:حسین تو درست میگی،اول كار خودت رو باید تموم كنیم،می دونی حسین رو چه جوری صدا كرد؟یه نگاه كرد گفت:یابن فاطمه،پسر فاطمه. یه جمله بگم:شاید می خواست با كنایه بگه:حسین اول تو رو می كشیم،بعد زینب رو مثل فاطمه بین آتیش ها می زنیم،همه بگید حسین،حسین.....

.