ادله بلند گریه کردن در عزای سیدالشهدا علیه السلام _حجت‌الاسلام استاد شیخ حسین انصاریان

اما مطلب دوم : این سه لغتی که عرض میکنم ، هر سه در روایات کامل الزیاراتِ . یقین بدانید که کامل الزیارات از کتاب شریفه کافی معتبرتره ، یقین بدانید . کتابِ کامل الزیارات ، اولا نویسنده ش ابن قولویه قمی که سه قدمی قبرِ حضرت موسی بن جعفر دفنِ ، از شخصیتهای علمی ، اخلاقی و با عظمتِ مکتب اهل بیتِ . ایشون روایاتی رو که نقل میکنن ، اغلب روایات هم از امام صادق ، امام باقر و حضرتِ رضا علیهم السلامِ . در این روایات این سه لغت آمده ، گاهی در چند تا روایت یه لغت آمده و گاهی دوتاش در دوتا ، سه تا ، چهار تا روایت آمده . در مورد حضرتِ سیدالشهداست ، این سه لغت یکیش بکاءِ ،یکیش صیحه و یکیش شحقه ست . بکاء یعنی گریه کردن معمولی،که اگر برسیم یه روزی از همین روزها،مسأله گریه رو از قرآن کریم،صریح قرآن و روایات براتون عرض میکنم . یه مرحله گریه بکاء است . یه مرحله گریه بر حضرتِ ابی عبدالله صیحه است ؛ یعنی فریاد زدن ... یعنی گریه کن از خود بیخود میشه ، در حالی که داره اشک میریزه داد میزنه ... فریادمیزنه ؛ اگر گریه بود که امام ششم میفرماید : مَنْ بَكی اَواَبْكی اَوتَباكی ... کسی که برا حضرتِ ابی عبدالله گریه کنه ؛ یعنی اشک بریزه ، یا کسی بگریاند و کسی که فعلاً اشک ندارد ، بلدم نی بگریونه ، خودشو شبیه گریه کنا در میاره ، تباکاء " یعنی چهره در هَم و غم داره ، ناراحتِ . گریه ، گریوندن و به شکلِ گریه کن دراومدن «وَجِبَتْ لُه الْجَنَّة » بهشت بر اون واجبه ... اینو دقت کنید ، جوابِ همه شبهه ها رو دارن میدن ، چون برمیخورید که یک گریه به همین راحتی !؟ چون ممکنه من یه عمری نماز بخونم که باید بخونم ، نمیشه نماز و ترک کنم فقط متمحظ در گریه بشم . نمازمو باید بخونم ، روزه مو باید بگیرم ، حجمو باید برم ، خمسمُ باید بدم ، زکاتمو باید بدم ، به پدر و مادر احسان باید بکنم . ممکنه چنان که در خیلی روایات و آیات دیده میشه ، نمازمو قبول نکنن ،روزه مو قبول نکنن ، حجَمو قبول نکنن ، زکاتمو قبول نکنن ، احسانمو قبول نکنن ! اما اگر با پروندۀ گریه وارد بشم ، چون بهشت بهم واجب میشه ، دیگه کاری به اون عبادات ندارن ، اونام قبوله ... در این روایات در حقیقت امام صادق ع گریه رو ضامن آوردن که اگر قیامت عباداتتنو قبول نکردن ، به پروردگار بگین :گریه م ؟ خدام راحت میگه  : قبول ... حالا اونایی رو که میخوای قبول نکنی ، دور میریزی ؟ میگه :نه ، اونارم با گریه بیار ... «مَنْ بَكی اَواَبْكی اَوتَباكی وَجِبَتْ لُه الْجَنَّة» عبادات ممکنه بهشتُ به من واجب نکنه ؛ اما این مستحب زورش از همه عبادات بیشترِ . ما نمیدونیم عباداتتمونو قبول میکنن یا نه ؟ اما این روایات به ما میگه : غصه رد شدنو نخور ، اگر بهتون بگن ، نمازاتون ناقصه ، روزه هاتون ناقصه ،اخلاصتون کمه ؛ گریه داری ، « وَجِبَتْ لُه الْجَنَّة» خب بهشت برت واجب باشه ، بقیه کاراتم دور نمیریزن اونارم میپذیرن . یه بخشی از روایات بکاء است که ملاکش معلومه ، یه بخشی از روایات صیحه داره ، یعنی اونی که تو مجلسِ اباعبدالله هست ، شدید تحتِ تاثیر قرار میگیره ، در حال گریه نمیتونه خودشو نگه داره ، فریاد میکشه ، خب این فریادم ملاک داره ، فصیحه ، یعنی صدامو همه بشنون ، همه . خب کی اولین صیحه رو برا ابی عبدالله کشید ؟ ... اونی که وقتی بدنو دید ، گفت : وا مُحمدا ! ... وا علیا ! ... هی صداش رفت بالا تا توجه به بدن کرد ، عربده کشید و گفت : واحسینا ! ... این دو کلمه ، اما کلمه سوم : شَحقه . خب کی شحقه زده ؟ صرخه معلوم شد . بکاءمعلوم شد . کی شحقه زده ؟ شحقه یعنی چی ؟ ... حسین جان ! شحقه دو تا معنی با هم داره . یک : تمام صدا رو بیرون دادن ، دو : که این دومی بیشتر برا ما پیش میاد . گریۀ گلوگیر که آدم میخواد خفه بشه ... خیلیا تو این 1400سال تو این جلسات مردن تو گریه ها ! ... شحقه ، کی شحقه زده ؟ فرشتگانی رو در قرآن نام میبره به نام حَفَظه . حفظه : حافظ اعمالن ، حافظِ جانها ، حافظِ انسانها از حوادثن . حفظه جمعِ . تعدادشونم معلومِ الله اکبر ... کی هستی تو ؟ خدا به تمام فرشتگان حفظه امر کرد تو کل کره زمین بیست و چهار ساعته ، پرونده ها رو که تکمیل میکنید ، کارتون که تموم میشه ، از زمین باید صعود کنین بیاید تو آسمانها سرجای خودتون . اما قبل از اینکه سفر به عالم آسمان رو شروع کنید ،برهمتون امر دارم ، لازمه برید حرم ابی عبدالله ... با همه پرونده ها برید .... حدیث در کامل الزیاراتِ ، بیست و چهار ساعتشون اذانِ مغرب تموم میشه ، وارد حرم میشن . هر بیست و چهار ساعت کل حفظه ، ولو عوض بشن ، وارد حرم میشن ، اونجا چند هزار فرشته از اولِ شب مشغولِ گریه کردنن ؛ عجب جمعی شدیم :ما ،فرشتگان ، انبیا ، موجودات .*   جن و ملک بر آدمیان گریه میکنن گویا عزایِ اشرفِ اولاد آدم است   *همه سلام میکنن به فرشتگان گریه کننده ، فقط جواب میدن . حقِ صحبت کردن با این فرشتگان  رو ندارن . حفظه حق ندارن گریۀ اونا رو  ولو یه چشم به هم زدن قطع کنن تا صبح . صبح که میشه با اینا مصافحه میکنن و صحبت میکنن ... میگن : میخواین برین ،حالا برین ؛اما از اولِ شب تا اذان حق حرف زدن با گریه کن ابی عبدالله رو ندارن ... اونا باید دائم گریه کنن ، نباید گریه بند بیاد ... وقتی میرن به طرف عالم بالا ، تو مسیر برمیخورن به صدیقۀ کبری ، میبینن صدیقۀ کبری کنارِ هزار پیغمبر ، هزار صدیق ، هزار شهید و هزار فرشته است . حفظه رو میبینه ، کجا بودید ؟ حرم ابی عبدالله ... «فتشحق شحقة» زهرا چنان ناله میزنه و گریۀ گلوگیر میکنه ... مادرِ ، مادرِ ! ... «شحقت شحقة» تمام فرشتگان درحال عبادت در عوالم ملکوت با گریۀ حضرت زهرا از عبادت قطع میشن . اونام شروع میکنن به صدا زدن و گریه کردن ... خدا میفرسته پیشِ پیغمبر ، برو زهرا رو ساکت کن ...* .