متن روضه شب عاشورا _کربلایی حسین سیب سرخی

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند

تا که اسبابِ عزای تو فراهم بشود

عرش جارو به روی فرش حسینیه کشد

باد مشغول تکان دادن پرچم بشود

ماه در روضه‌ی خورشید بسوزد چون شمع

ابر از هُرم لبت بارش نم نم بشود

همه هیچند در این جا همه کاره زهراست

چای حتی اگر او دم بزند، دم بشود

در قیامت به ستون‌های جنان تکیه زند

هر که در سینه زنی قامت او خم بشود

زرهش رفت، عبا رفت، لباسش هم رفت

شب که شد نوبت انگشتر خاتم بشود

خواهرش رفت مرتب بکند او را، اما

این تن پاره محال است منظم بشود

قاتلش فکر نمی کرد که روزی برسد

نام او وِرد زبان همه عالم بشود

ای حسین....

عصر فردا ز اهلبیت رسول

زهر چشمی شدید می گیرند

وقت تاراج خیمه های حرم

چند كودك ز ترس می میرند

اضطرابی به جانم افتاده

كه بیان كردنش مُیسر نیست

یك جوانمردِ با شرف، زینب!

بین این سی هزار لشگر نیست

—-

نه زیر بارش تیر و سَنان امان دارد

نه درهجوم عصاداران توان دارد

نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت

نه سیدالشهدا در کَفَش عنان دارد

عجیب نیست که پهلوی تو لگد خورده

که پهلوی تو به یک بی نشان ،نشان دارد

خدا کند که شود کور چشم نامردی

که چشم بر غارت خیمه زنان دارد

 چو دید پلک تو را نیمه باز نعره کشید

بزن سنان به گمانم هنوز جان دارد

تو را به قصد علی میزدند نامردان

که از چه با تو پدر کُشتِگی سنان دارد

به پایکوبی اسبان دگر نیازی نیست

مگر حسین به تن دیگراستخوان دارد

حسین....

مادرش آمده گودال نچرخان بدنش

استخوان های گلویش ز قفا ریخت بهم

*اومد بالای بلندی،فردا غروب،خواهرش زینب،چه زمانی؟ "و الشِّمْرُ جَالِسٌ عَلَی صَدْرِه"...تا چشماش رو باز کرد دید شمر رو سینه ی داداشش حسین نشسته،ای حسین.....*

.