ماه درخشان

خوشا جانی که جانانش حســـین است

 خوشا دردی که درمـــانش حسین است

بـــــــــــــــود فرمانروای کـــشور دل

     خوشا مُلکی که سلطـــانش حسین است

بـــــــه چرخ دین نجـــوم بیشماریست

     ولی ماه درخشــــــــــــانش حسین است

بــــــــــــه نـــامش دفتر توحید مفتوح

      خوش آن دفتر که عنوانش حسین است

حَسن جـــــــــــان عزیز مصطفی بود

ولـــــــــــــی آرامش جانش حسین بود

چه صحرائی است یا رب وادی عشق

     که تنهــــــــــا مرد میدانش حسین است

<سید رضا مؤید>