زبانحال حضرت زینب(س) در قتلگاه

گـــلی گم کرده ام می جویم او را

         بهر گـــــــــل می رسم می بویم او را

گل من یک نشانی در بدن داشت

          یکــــــــــی پیراهن کهنه به تن داشت

اگــــــــــــــر پیدا کنم زیبا گلم را

          بـــــــــــه آب دیدگان می شویم او را

گـــل گم کرده ات خواهر منم من

          سُرور سینـــــــــه ات خواهر منم من

نشـــانی را که گفتی جان خواهر

           کــــــــه دارد در بدن خواهر منم من

در آنـــــــــــدم زینب غم دیدۀ زار

          روان اشـــک از دو چشمان گهربار

شتــابان رفت و آن محزون نالان

           بســـــــــوی قتـــــــلگه با حال افکار

صــــــــــدای آشنائی آمدش گوش

          که شد از کف برونش طاقت و هوش

بســــوی آن صدا شد زار و نالان

         گُـــــــــــــل خود را بدید و کرد افغان