ذکر توسل و روضه جانسوز ویژۀ ایام محرم_شب اول محرم_حاج حسین سازور

السَّلامُ عَلَیْكُمْ یا أهلَ بَیْتِ النُّبُوَّةِ

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

 

خوش به حالِ هر که گشته مبتلایِ تو حسین

افضل الاعمالِ ما گریه برایِ تو حسین

با تمامِ احترامی که به کعبه قائلم

قبلۀ ما می شود کربُبلایِ تو حسین

گر همه عالم بگردانند رو از ما ، چه غم

پُشتِمان  گرم است بر لطفُ عطایِ تو حسین

آخر کارِ رفاقت بر غریبان غربت است

با همین نیت شدم من آشنایِ تو حسین

طعنه بر عرشِ خدا شش گوشۀ تو میزند

ریخته پایِ تو هَستَش را خدایِ تو حسین

هر شب ای آقا صدایِ یا بُنَیَّ میرسد

تا اذانِ صبح از صحنُ و سرایِ تو حسین

 

*مادرت امشب میاد زیارتت ... شبِ اولِ روضه تِ آقاجان ... یا اباعبدالله ... به چشمانِ ما برکت بده ... به نفسِ ما برکت بده ... به سینۀ ما سوز بده ...به ما قوّت بده برات بمیریم آقاجان ... ای حسین ... میگم آقاجان حالا که ما رو رسوندی به شبِ اولِ محرم ، میشه منم بیام تو کاروانت ؟ ... میشه منم با خودت کربلا ببری .... من یه ساله منتظرم یه همچین شبی برسه ... هی نگران بودم نکنه زیرِ خاک برم ... نگران بودم نکنه شیطون منو جایِ دیگه ببره ... حسین ....*

 

  هر شب ای آقا صدایِ یا بُنَیَّ میرسد

تا اذانِ صبح از صحنُ و سرایِ تو حسین

هیچ کَس در تنگیِ جا بدتر از تو جان نداد...

نیزه ها بستند راهِ دست و پایِ تو حسین ...

مادرت را فضه با هر زحمتی بیرون کشید

هیچ کس اما نشد مشکل گشایِ تو حسین

 

*امام زمان ببخشن ....*

 

بشکند پایِ کسی که بر لبانت پا گذاشت

بعد از آن بالا نمی آمد صدایِ تو حسین ...

خواهرت را با کتک دارند بیرون می کنند

آمده تا جان دهد گودال جایِ تو حسین

گیسوانی را که زهرا با وضو شانه زده

مانده در دستِ عدویِ بی حیایِ تو حسین ...

حسین .....

.