باب الحرم - غزل ابتدایی جلسه و توسل به امام حسين علیه السلام اجرا شده شب پنجم ماه محرم به نفس حاج حسین سازور

فهرست

نمایش جزئیات

السَّلامُ عَلَیْكُمْ یا أهلَ بَیْتِ النُّبُوَّةِ

«اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ

عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ

وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ

وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ »

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا مُحَمَّدٍ یاحَسَنَ بنِ عَلِیِ اَیُّهَا المُجتَبی یَابنَ رَسوُلِ اللّهِ

سالیانی است شدم دست به دامان حسین

سائلِ هر شبه ی سفره ی احسانِ حسین

تا که اوضاعِ دلم زود به سامان برسد

شدم از صبحِ ازل بی سرو سامان حسین

وسط هروله عمریست چنین حس کردم

کرده دیوانه مرا گردشِ چشمانِ حسین

من که هر بار پی خلوت دنجی گشتم

سر درآورده ام از گوشه ی ایوانِ حسین

راضی ام رانده شوم از در فردوس ولی

ببرندم به سوی روضه ی رضوان حسین

بعدِ مرگم اگر از مذهبِ من پرسیدند

پاسخ آرید که بودست مسلمانِ حسین

برکت نافله ی نیمه شبِ خواهر اوست

که شدم گریه کنِ پیکر عریان حسین

تاب شد طاقت زینب که پس از پهلویش

چوب افتاد به جان لب و دندان حسین