متن روضه ی امام جعفر صادق علیه السلام

زهر طرف به کمام تیر غم زمانه گرفت

 دل مرا که بسی بود خون نشانه گرفت

چو جدّ خویش علی سالها به خانه نشاند

ز دیده ام همه اشک دانه دانه گرفت

هنوز خانه زهرا نرفته بود از یاد

که آتش از در و دیوار من زبانه گرفت

سپاه کفر به کاشانه ام هجوم آورد

مرا به زمزمه و ناله شبانه گرفت

سر برهنه ، پای برهنه برد مرا 

 پی اذیت من بارها بهانه گرفت

هنوز ز خستگی راه بود در بدنم 

که خصم تیغ به قتلم در آن میانه گرفت

هزار شکر که زهر جفا نجاتم داد 

مرا به موج غم از مردم زمانه گرفت

چه کردند با پسر فاطمه ، چه خون ها که به دل فرزندان فاطمه نکردند ، شبانه امام صادق را با سر و پای برهنه بردند قصر منصور ، این نانجیب چند مرتبه شمشیر کشید برای شهادت امام صادق ، آخر الامر دستور داد آقا را با احترام برگردانند ، اما مدینه بچه ها نبودند ببینند قاتل بالای سر بابایشان با شمشیر ایستاده است ، اما قربان جد مظلومش حسین ، کربلا بچه ها بودند ، دیدند هر کسی هر چه در دست داشت به بدن عزیز زهرا زد .یکی با شمشیر می زد ، یکی با نیزه می زد آنهایی که سلاح نداشتند با سنگ به بدن ابی عبدالله زدند . همه صدا بزنیم حسین ...

منبع:كتاب گلچين احمدي