روضه و توسل جانسوز _شهادت شیخ الائمه حضرت امام جعفر صادق علیه السلام _ استاد حاج منصور ارضی

ای بهارِ همیشه های خدا ای که از آسمان شدی جاری از چه این روزها شکسته شدی بغض داری ولی نمی باری لااقل صبر کن مسافر شب گریه کن ، گریه در معابر شب صبحِ صادق به جز تو کیست بگو کیست جز تو امامِ بیداری گاه گاهی که حرف هم داری شهر در خواب می رود انگار آه ، آقا چه می کِشی با این استخوانی که در گلو داری تو بگو از کدام طایفه ای که همیشه خدایِ عاطفه ای لطف ها می کنی برای کسی که برایت نمی کند کاری پس کجایند عالِمانِ سحر یک نفر از چهار هزار نفر   *چهار هزار شاگرد داشت ... ولی راحت غریبونه کشتنش ....*   پس کجایند عالِمانِ سحر یک نفر از چهار هزار نفر که شبانه امام را بُردند پا برهنه به خفتُ و خواری پس کجایند نافله خوان ها که دلِ قافله به درد آمد کی به درد می خورد پس کِی این نمازی که هست تکراری کوچه ای در مدینه منتظر است تا که روضه بخوانی از دیوار تا تو هم مثلِ مادرت آن جا حس کنی بینِ درب و دیواری   *خدا لعنت کنه آل سعود رو ، کوچۀ بنی هاشمُ خراب کردن ، همه رو خراب کردن ، تو کوچۀ بنی هاشم کاهگلُ و سنگ بوده ، هنوز همونجوری کوچه باریکه بود ... یعنی وقتی رد می شدی... نفر روبِروت باید یه مقدار کج میشد تا بتونه  رد بشه ....*   کوچه تنگ و دل سنگ و صدایِ سیلی ... تا که کوچه به کوچه پخش شود هم صدایی غربتت با او تا بفهمند فاطمی هستی مثلِ مادر به غم گرفتاری تا که دست تو را نبندندُ هی به یاد علی بخندند و نکشندت پیاده اینگونه هی به قصد امام آزاری ....   آی آقا .... خودش فرمود هر روضه ای میخوانید آخرش باید یادِ حسین کنید ....حسین .... .