ذکرِ وا اماما

مانده ذکرِ وا اماما بر لب ما (2)

 کشته شد بنیانگذار مذهب ما

وا اماما، وا اماما، وا اماما (2)

صادق آلِ محمّد گشته مسموم (2>

گریه کن از بهر آن مولای مظلوم (2)

 وا اماما، وا اماما، وا اماما (2)

فاطمه سویِ مدینه کُن نظاره (2)

قلب فرزندت آخر شد پاره پاره

وا اماما، وا اماما، وا امام (2)

آنکه بوده عالم و آدم مطیع اش

سر برهنه از چه برده ابن ربیع اش

گر بدل داغ عزیزانش نهادند

گه به او انگور زهر آلوده دادند

وا اماما، وا اماما، وا اماما (2)