حُبُ الحسین أجَنَّنی-حسین طاهری

اَلا یا اَهل العالم،قال العابس

 فی یَوم ِ العاشوراء، فی اَرض الكَربلا

حُبُ الحسین أجَنَّنی

به نام نامی سر، بسمه‌ تعالی سر

بلندمرتبه پیکر، بلندبالا سر

فقط به تربت اعلات، سجده خواهم کرد که بنده‌ی تو نخواهد گذاشت، هرجا سر

حُبُ الحُسین أجَنَّنی

قسم به معنی لا یمکن الفرار از عشق که پر شده است جهان، از حسین سرتاسر

زهیر گفت: حسینا! بخواه از ما جان حبیب گفت: حبیبا! بگیر از ما سر

سپس به معرکه عابس، " أجنّنی"گویان درید پیرهن از شوق و زد به صحرا سر

بنازم " أم وهب" را، به پاره تن گفت برو به معرکه با سر ولی میا با سر

خوشا به حال غلامش، به آرزوش رسید گذاشت لحظه ی آخر، به پای مولا سر

دلم هوای حرم کرده است می‌دانی دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر

و صلی الله علی الباكین علی الحسین

.