توسل به امام حسن ع با نوایِ گرم حاج محمود کریمی _ سال97

ای کرم ، خاک قدم‌های گدایِ در تو
ای فدای نظر حُسن خدامنظـر تو
 
چشم ارباب کرم مانده به دست کرمت
آبرو یافته خورشید ز گرد حرمت
 
عرش، خشتی‌ست ز ایوان رفیع تو حسن!
وسعت ملکِ الهی‌ست بقیعِ تو حسن!
 
مهر تو شیرۀ جان ، میوۀ باغ دل ماست
قبر بی‌شمع و چراغِ تو چراغ دل ماست
 
پسر اول زهرا و امام دوم
چارمین فرد ز پنجی و فروغ سوم
 
بوسه‌های نبوی بر دهنت گل کرده
آیت وحی خدا از سخنت گل کرده
 
بوسه برداشته پیوسته دعا از لب تو
شانۀ عرش، نشانِ نبوی مرکب تو
 
حسنی؛ حسن خدای احد ذوالمننی
در کمال و ادب و حسن و ملاحت حسنی
 
تو کریمی تو زعیمی تو امامی تو ولی
کرده ده‌سال امامت به حسین‌بن‌علی
 
سینه و شانه و آغوش پیمبر جایت
گلِ لبخند خدا ریخته بر سیمایت
 
وسعتِ مُلکِ خدا سفرۀ مهمانیِ توست
خوش‌ترین ذکر خداوند ، ثناخوانی توست
 
تو ز طفلی غم ایام، مکرر دیدی
سوختی، آب شدی، داغِ پیمبر دیدی
 
شاهدِ غربت و تنهایی حیدر بودی
تا اُحد گریه‌کنان همره مادر بودی
 
تو درِ خانۀ آتش زده را می‌دیدی
مادرت نقش زمین می‌شد و می‌لرزیدی
 
{تاکنون لاجرعه از غم خورده ای
تاکنون سیلیِ محکم خورده ای}
 
قاتلت اوست که در پیش دو چشمان ترت
تازیانه زده بر مادر نیکو سیرت
 
قاتلت اوست که با خشم ، لگد بر در زد
مادرت ناله کشید از جگر و پرپر زد
 
شاعر : استاد غلامرضاسازگار