مناجات با امام زمان (عج) به نفس استاد حاج منصور ارضی

اَللّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلايَ صاحِبَ الزَّمانِ صَلَواتُ اللهِ عَلَيْهِ عَنْ جَميعِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ في مَشارِقِ الاَرْضِ وَمَغارِبِها، وَبَرِّها وَبَحْرِها وَسَهْلِها وَجَبَلِها، حَيِّهِمْ وَمَيِّتِهِمْ، وَعَنْ والِدِيَّ وَوَُلَدي وَعَنّي مِنَ الصَّلَواتِ وَالتَّحِيّاتِ زِنَةَ عَرْشِ اللهِ وَمِدادَ كَلِماتِهِ، وَمُنْتَهى رِضاهُ وَعَدَدَ ما اَحْصاهُ كِتابُهُ وَاَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ، اَللّهُمَّ اِنّي اُجَدِّدُ لَهُ في هذَا الْيَوْمِ وَفي كُلِّ يَوْم عَهْداً وَعَقْداً وَبَيْعَةً في رَقَبَتي اَللّهُمَّ كَما شَرَّفْتَني بِهذَا التَّشْريفِ وَفَضَّلْتَنى بِهذِهِ الْفَضيلَةِ وَخَصَصْتَنى بِهذِهِ النِّعْمَةِ، فَصَلِّ عَلى مَوْلايَ وَسَيِّدي صاحِبِ الزَّمانِ، وَاجْعَلْني مِنْ اَنْصارِهِ وَاَشْياعِهِ وَالذّابّينَ عَنْهُ، وَاجْعَلْني مِنَ الْمُسْتَشْهَدينَ بَيْنَ يَدَيْهِ طائِعاً غَيْرَ مُكْرَه فِي الصَّفِّ الَّذي نَعَتَّ اَهْلَهُ في كِتابِكَ فَقُلْتَ: صَفّاً كَاَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصوُصٌ عَلى طاعَتِكَ وَطاعَةِ رَسُولِكَ وَآلِهِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ، اَللّهُمَّ هذِهِ بَيْعَةٌ لَهُ في عُنُقي اِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ

 

دعای بین طلوعین مستجاب شود

اگر زمان مناجات گریه باب شود

 

عروج اهل سحر را دو قطره هم کافی ست

چرا که دیده‎ ی تر ، بال و پر حساب شود

 

دلیل تزکیۀ نفس حُسن تاثیر است

که گر به سنگ بگویی ببار آب شود

 

چقدر سوخت دلت از گناهکاری من

چقدر سوخت دل تو دلم کباب شود

 

تو را به حضرت زهرا بیا درستم کن

بیا اجازه مده نوکرت خراب شود

 

به برده‎ هایِ سر این گذر نگاهی کن

یکی شبیه به من شاید انتخاب شود

 

چقدر ندبه بخوانیم و  « أین أین » کنیم

چقدر پرسش عشاق بی ‎جواب شود

 

سوار مرکب امید می‎ رسی از راه

به شرط آن که دل شیعه پا رکاب شود

 

تو را قسم به علمدار کربلا برگرد

بیا که روضه به اذن تو فتح باب شود

 

بنا نبود که آبی به خیمه ها نبرد

بنا نبود که سقا ز غصه آب شود

 

قرار بود به شش ماهه دست کم برسد

بنا نبود که شرمندۀ رباب شود

 

پس از پسر به خدا حق دهید اگر همه عمر

برایِ اُم بنین آب ها سراب شود

 

آی اُم البنین .. پسرت تا وسطِ شط فرات رفت ولی به خدا ذره ای آب نخورد .. فرمودن تا دست زیرِ آب برد فَذَکَرَ عَطَشَ الْحُسَیْنِ ..