سایۀ رحمت

این رضا کیست که عالم همه خشنود از اوست

                                              این رضــا کیست که بر درد دل خلق دوا است

ای ضعیفی کــــــــــه تو را پشت و پناهی نبود

                                              شو پناهدند بشاهی کـــــــــه معین الضعفا است

ساکن کوی رضا باش کـــــــــــــه این ابر کرم

                                              سایۀ رحمت او بــــــــر سر سلطان و گدا است

دامن ضــــــــــــــــــامن آهو مده از دست که او

                                            دوست را ضامن و فـــریاد رس روز جزا است

در دبـــــــــستان رضـــــــــا درس فضیلت آموز

                                            کــــــــــه دبستان رضا مکت تسلیم و رضا است

سخن ســــــــــــــــــوختگان سوزی و حالی دارد

                                           لیک سوزنده تر از هـــــر سخنی شعر رسا است

<قاسم رسا>