در میلاد عالم آل محمد صلی الله علیه و آله

آسمان بر آن شده تا با زمین سارغر زند

               مهر خندد  بر مه و مه خنده بر اختر زند

عرشیان را مرغ دل سوی مدینه پر زند

                    حضرت روح الامین بیت الولا را در زند

بوسه برخاک سرای موسی جعفر زند

                     دم ز وصف بضعه ی زهرا و پیغمبر زند

 در کنار نجمه ماه مرتضی پیدا شده

                یا به طور موسی کاظم رضا پیدا شده

آفرینش راب ه تن روح مجرد آمده

                     مژده در ذیقعده از عیدی مؤید آمده

عالم خلقت به خلد مخلد آمده

                   جلوه گر حسن خدای حیّ سرمد آمده

شیر حق در کعبه یا در مکه احمد آمده

                    اهل عالم عالم آل محمد آمده

 کیست این استاد دانشگاه کل ، حق را ولی است

                       قبله ی هفتم امام هشتم و سوم علی است

این پسر مرآت حسن بی مثال داور است

      این پسر هم مصطفی هم فاطمه هم حیدر است

این پسر قرآن بابا روی دست مادر است

             این پسر از وهم و وصف و مدح ما بالاتر است

این پسر در هفت دریای ولایت گوهر است

            این رئوف اهلبیت این بضعه ی پیغمبر است

  نجمه الحق یک جهان جان در جهان آورده ای

                    خلق عالم را امام مهربان آورده ای

ماه آمد در زمین شد آسمان پروانه اش

                     اختران دلداده خورشید فلک دیوانه اش

مرغ دل بر بند دام و در هوای دانه اش

                  ملک دین ازمقدمش آباد و دل دیوانه اش

خضر در بزم ولایت  تشنه ی پیمانه اش

                 بحر رحمت جرعه ای از جام سقّا خانه اش

 غیر از این مولا که عالم ملتجی بر او شود

                   کس ندیده شهر یاری ضامن آهو شود

آتش از بهر محبت او گلستان می شود

                     دوزخ ازفیض نگاهش باغ رضوان می شود

اشک بابا در غمش دریای غفران می شود

           درد با خاک رهش بی نسخه درمان می شود

سنگ در صحنین او لعل درخشان می شود

              ریگ در دست گدایش درّ و مرجان می شود

گر نخواهد از دل آتش عبیر آید برون

                         ور دهد فرمان ز نقش پرده شیر آید برون

مهر گیرد وام از مهر رخ تابان او

                      مه کم از خشت طلا در گوشه ی ایوان او

آسمانها قطعه ای از سفره ی احسان او

                         آسمانی ها زمینی ها ، همه مهمان او

بوالحسن کنیه ، علی نام و رضا عنوان او

                             شهر یاران جهان خاک در دربان او

  دوست در کویش نه تنها سرافرازی می کند

                          دشمن ار آید از او مهمان نوازی می کند

ای جمال حضرتت آیئنه ی ربّ جلیل

                              ای زبانت با خدا در گفتگو بی جبرئیل

زار قبرت هزاران نوح و موسی و خلیل

                                ماه رویت مشعل انّا هدیناه السّبیل

مصطفی را بضعه و موسی ابن جعفر را سلیل

             خاک کویت عطر جنت آب جویت سلسبیل

 ای تو را آستین دست عطوف اهلبیت

                           هم رضای اهلبیتی هم رئوف اهلبیت

                                                            ***