فروغ خدایی

به کوی رضا جان صفا می پذیرد

                      در اینجا فروغ خدا می پذیرد

تو ای بینوا ، رو سوی رضا کن

           که این پادشه ، خوش گدا می پذیرد

به پا بوس او رو که زوار خود را

                 سر خوان جود و عطا می پذیرد

بود رحمتش بی کران همچو دریا

                     هم آلوده ، هم پارسا می پذیرد

اگر دردمندی بیا بر در او

                       که هر درد اینجا شفا می پذیرد

خدا را به او خوان و خواه آنچه خواهی

                  که ایزد به پاسش دعا می پذیرد

امید دل من ، به من کن نگاهی

                   که جان از نگاهت صفا می پذیرد

بخواه از خدا تا ببخشد گناهم

                   که تو آنچه خواهی خدا می پذیرد

در آتش بسوزان شفق هر هوا را

               که جانان دل بی هوا  می پذیرد

                      (محمد حسین بهجت)