من گدای سرای حسینم

من گــــــدای ســـــرای حسینم

           عاشــــــق کربلای حسینم

داده جان تشنه در راه جانان

           بهــــر احیای احکام قرآن

تا که باشد مرا در بـدن جان

           همچو نی در نوای حسینم

من گدایِ سرای حسینم

حُبّ او گشتـــــــه آئیــن و دینم

          حــــق بوَد این و باشد یقینم

کـــــــــــی شود کربلایش ببینم

             مشکه مِدحَت سرای حسینم

من گدایِ سرای حسینم

در جهــــــــان این بود آرزویم

      راه کـــــرب و بلا را بپویم

مرقدش را چـــــو بوسم بگویم

             من رهین عطــــــای حسینم

من گدایِ سرای حسینم

کُشته شد در ره دیـــن و ایمان

             از فــــــدا کاریش زنده قرآن

از غمش تا دم دادن جــــــــان

       روز و شب در عزای حسینم

من گدایِ سرای حسینم

رأس آن شمــــــــع راه هدایت

             کــــــرده بر نیزه قرآن تلاوت

او شده جان فدا بهـــــــــر اُمت

             مــــــــــــن بغم مبتلای حسینم

من گدایِ سرای حسینم

<واصل(قم)>