یا لَیتنا کُنّا مَعَک

ای سرت مهمان خولی

از چه دیگر ساربان

کرد دو دستت جدا

یا لَیتنا کُنّا مَعَک

یا لَیتنا کُنّا مَعَک

می رسد از قتلگاهت

تا قیامت بر فلک

نالة واویلتا

یا لَیتنا کُنّا مَعَک

یا لَیتنا کُنّا مَعَک (2)

عترتت در خیمه بود و

خیمه راآتش زدند

از ره جور و جفا

یا لَیتنا کُنّا مَعَک

 یا لَیتنا کُنّا مَعَک(2)

دامن دردانه ات

 آتش گرفت و می دوید

در بیابان بلا

یا لَیتنا کُنّا مَعَک

یا لَیتنا کُنّا مَعَک (2)

هم تو کعبه، هم تو زمزم

  هم تو مروه ، هم صفا

هم تو معشر هم منی

یا لَیتنا کُنّا مَعَک

یا لَیتنا کُنّا مَعَک(2)

کیست تا مُحرم شود

مثل تو در میقات عشق

حج خون آرد به جا

یا لَیتنا کُنّا مَعَک

 یا لَیتنا کُنّا مَعَک(2)

هر کجا یاد تو کردم

ای عزیز فاطمه

سوختم سر تا به پا

یا لَیتنا کُنّا مَعَک

 یا لَیتنا کُنّا مَعَک (2)