مدح حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها حاج مهدی مختاری

زهرا همان که در سحر آفریدنش
گفته خدا تَبارَکَ به وجه اَحسنش

زهرا همان که عطر خداوند می وزد
هر روز پنج مرتبه از باغ سوسنش

هر صبح در طواف ملائک به دور او
معراج می چکد ز تماشای گلشنش

زهرا همان که بر دل پیغمبر خدا
جان دوباره می دهد از شوق دیدنش

از ابتدای خلقت خود از همان ازل
دارد نگین عشق علی را به گردنش

دیگر از این چه مرتبه ای با شکوه تر
باشد بزرگ کرب و بلا طفل دامنش

«حَتَّی تَوَرَّمَتْ قَدَمَاهَا» حکایتی ست
از عاشقانه های سحرهای روشنش

* "حَتَّی تَوَرَّمَتْ قَدَمَاهَا" یعنی اینقده به سجده می رفت و عبادت می كرد
در حال عبادت پاهای بی بی ورم می كرد*

بی شک منا و مکه دگر مُحرمی نداشت
پنهان نبود اگر ز نظر خاک مدفنش

روز حساب توشه‌ی ما عشق فاطمه ست
ما را بس است خوشه ای از فیض خرمنش

شرح فضائلش همه عین عبادت است
تکریم پایداری و حلم و شهادت است

آمد که روشنی بدهد آفتاب را
بخشد به چشم تار جهان نور ِ ناب را

باران و رود و چشمه‌ی و دریا به نام اوست
مهریه اش نموده خداوند، آب را

اصلاً تمام جنت و دوزخ به دست اوست
داده به او شفاعت روز حساب را

با شرط حب فاطمه و آل فاطمه
پاداش می دهند قیامت، ثواب را

از سرِّ نام فاطمه این نکته روشن است
برداشته خدا ز محبت او عذاب را

با آیه های روشن عمر شریف خود
تفسیر کرد سوره به سوره کتاب را

حتی به پیش سائل اعمی(كور) محال بود
بردارد از مقابل چهره نقاب را

بی حرمتی به ساحت قدسی فاطمه ست
هر کس که زیر پا بگذارد حجاب را

آری برای فاطمیون این وقار ماند
با نور چادری که از او یادگار ماند

باغ حضور غرق گل یادِ فاطمه ست
روح نماز و مسجد و سجاده فاطمه ست

تنها مدینه نه، همه‌ی عالم وجود
روشن ز سجده های سحرزاد فاطمه ست

آنکس که در نهایت اخلاص و بندگی
ایمان به پای چادرش افتاده فاطمه ست

آن بانویی که بعد نبی با حماسه اش
درس وفا به اهل ولا داده فاطمه ست

قبرش اگرچه شمع و رواقی نداشته
قم، تا ابد مدینه‌ی آباد فاطمه ست

یعنی به پای بوسی آئینه اش بیا
آه این ضریح پنجره فولاد فاطمه ست

هستی ِ ماست نوکری اهل بیت او
خیرالعمل محبت اولاد فاطمه ست

این انقلاب جلوه ای از انقلاب اوست
بی شک «امام» هدیه‌ی میلاد فاطمه ست

این انقلاب فاطمی است و حسینی است
با رهبری که آینه دار ِ خمینی است