فروغ محبت

دهید اندکی اهل کــــــــوفــــه امانم

       که تا بــــــــر حسینم سلامی رسانم

سلام ای حسین ای فــــروغ محبت

       ببین مُسلمت را بـــــه وادی غربت

سلام ای گـــــــــــل گلشن آل طاها

      سلام ای جگــــــر گوشۀ شاه بطحا

سلام ای گـــــل بــاغ زهرای اطهر

      سلام ای عـــــزیـز دل و جان حیدر

مبــــاد ای پسر عـــم به کوفه بیایی

       که خــــــود را گرفتار کوفی نمایی

الا ابن عم کـــــــــــوفیان بی وفایند

       از آن تـرسم این قوم خوارت نمایند

در اول به من عهــد و پیمان ببستند

       ولــی زود آن عهد و پیمان شکستند

ز من کوفیان، خوب احسان نمودند

       مرا مرد و زن، سنگ باران نمودند

چـــو بستند بر روی من، راه چاره

       بیـــــــــــاورد خصمم به دار الاماره

به بــــــالای بام، از جفا خصم کافر

      جدا ســـــــازد از کینه، از پیکرم سر

(محمد شرمی کاشانی)