نجوا با امام زمان روحی له الفدا نجوا با امام زمان به نفسِ حاج میثم مطیعی

"یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا ۖ إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ"

کبوترم که زدم بال در هوای محرم

به گوش می رسد از کوچه ها صدای محرم

ببین که ماهِ عزا باز بی تو می شود آغاز

چرا نمی رسی ای صاحب عزای محرم ؟

برای آن که فقط اندکی شبیه تو باشم

سیاهپوش شدم مثل تو برای محرم

*آقای من از ابتدای محرم دعایِ هر شبم این است، بمیرم و نرسم من به انتهایِ محرم .. شنیدم سرِ جدّ غریبتُ کنار نهار آب با لبِ تشنه جدا کردن .. ای حسین .. ای حسین .. مولای من!*

چگونه نزد تو بالا بیاورم سرِ خود را

اگر که جان ندهم بین روضه هایِ محرم ..

*مولای من ، امام زمانِ من ، ای حجت خدا*

چه میشود دهه ای پایِ منبر تو بگرییم

میان روضۀ شب هایِ کربَلایِ محرم

*لأَبکینَّ علیکَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً حسین .. حسین ..*

.