باب الحرم - شمع سوزان

فهرست

نمایش جزئیات

من که پرپر می زنم ، تشنه لب در لانه ام

بر علی موسی الرضا من گل یک دانه ام

من جوادم – جان بدادم – تشنه لب در لانه ام

همسر بیگانه ام ، با کنیزان دف زند

می دهم من جان ز کف او به شادی کف زند

دلم کبابم – رفته تابم – همسرم شد قاتلم

از شراره زهر غم ، سینه ام شد چاک چاک

من لبم خشکیده او، آب ریزد روی خاک

همچو جدم – گویم هر دم – العطش تا جان دهم

من که همچون شمع و ، سوزد از پا تا سرم

بر مشامم می رسد بوی عطر مادرم

در بر من – مادر من – آمده وقت وصالم