آن نازنیـن که وصف جمالش خدا کند

آن نازنیـن که وصفِ جمالش خدا کند

امــــــشب خدا کند که نگاهی به ما کند

آن دلــــنواز از دل و از جان عزیزتر

بــــــــاشد که درد جان و دل ما دوا کند

خواهد کـــــند ثنای کسی را اگر کسی

بـــــهتر همین که مِدحَتِ ابن الرضا کند

ابن الرضــــای دوم و چارم ابوالحسن

که امشب جهان را ز رُخش با صفا کند

چـــارم علی ز عترت و نور دلِ جواد

کـــــــو چون جواد لطف نماید عطا کند

افتــــــــــــــــاده ام بدام بلا یا ابالحسن

غیر از تـو کیست؟ آنکه ز دامم رها کند

دست گــــــــــدائی من و دامان تو بلی

جز سوی تــــو گدای تو رو در کجا کند

ای یــــــــــــــــادگار آل محمد خدا بما

لــــــــــطفی اگر کـــند ز طفیل شما کند