روضه و توسل به امام مجتبی سلام الله علیها اجرا شده شب پنجم ماه محرم سال 1397 به نفسِ حاج میثم مطیعی

عهد ما از روز اول با حسین و با حسن

ذکر ما تا روز آخر یا حسین و یا حسن

با محرم کربلایی شد دلِ ما شب به شب

روضه خواندیم از حسین، اما حسن اما حسن

*حسن جان .. مادرش میشنوه بلند ناله بزن ، میگن مادرش گریه کنِ حسن شو خیلی دوست داره ، حسن جان...* روضه خوانِ غربتش شب های خاموش بقیع

بی کس و تنها حسین ، بی کس و تنها حسن

بی قرار قصه هایِ کوچه و دیوار و در

رازدارِ غصه های مادرش زهرا ، حسن

*حُسینم میخوام باهات حرف بزنم :

غریبِ کوچه ها شدن با من ، با من

غریبِ کربلا شدن با تو ، با تو

دیدن مادرِ روی خاک با من ، با من

شهیدِ سر جدا شدن با تو ، با تو

تو نبودیُ دیدم روی خاکِ یه مادر

نیستمُ تو میبینی روی خاکِ یه خواهر

ای غریبِ مدینه .. ای غریبِ مدینه

غریبه در وطن شدن با من ، با من

شهیدِ بی کفن شدن با تو ، با تو

تو خونه دست و پا زدن با من ، با من

قتلگاه دست و پا زدن با تو ، با تو

من با خاطره های غمِ فاطمه مُردم

غریبونه به دستت پسرامُ سپردم

ای حسن جان .. حسن جان ..

بی قرارِ قصه های کوچه و دیوار و در

رازدارِ غصه های مادرش زهرا ، حسن

میفرستد قاسم و عبداللَه ش را با حسین

تا بگیرد رنگِ حُسنِ کربلا هم با حسن

*مادرش عنایتی کرد ، امشب که قراره بریم گودیِ قتلگاه دلامونُ آماده کرد! چندتا حسن حسن بگو، مادرش دعات میکنه. مدینه بلند بلند براش گریه کنی..حسن جان، حسن جان

شاعر : محمد مهدی سیار

.