الـــــــــــهی یــا الـــهی یــا الــهی(اشعارمناجاتی)

الـــــــــــهی یــا الـــهی یــا الــهی                     تـــــــو بــر حــال دل زارم گــواهی

الـــهی عـــاشقی شب زنــده دارم                چـــو مشـتاقان ز عشقت بی قرارم

ز کــوی خویش نــومیدم مگردان                     کـــه جـــز کــوی تــو امیدی ندارم

 

                               الــهی یــا الــهی یــا الهی (3)

 

الــهی در دلــم نــوری بـــیفزای                 کــه بــاشد مــونس شــبهای تــارم

الــهی بــنده بــر گشته احــــوال                 گـــدایی، رو سـیاهی و شرمساری

تــهی دست و اســیر و دردمندم                     ســـیه روز و پــریشان روزگــارم

الــهی گــر بــخوانی یـا بــرانی                     تــوئی مــولا و صـــاحب اخـتیارم

 

                               الــهی یــا الــهی یــا الهی (3)

 

الـهی اشک عذر از دیـــده جاری                تـــرحم کــن بــه چـــشم اشــکبارم

نـظر بـر حال زارم کن که جز تو                        نــــدارد کـــس خــبر از حال زارم