استغـاثه(اشعارمناجاتی)

بــی پـــناهم، بــی پـناهم            یــا غـــیاث المـــــستغیثین

 

رو ســـیاهم، رو سـیاهم            یــا غـــیاث الـــمــستغیثین

 

مـســــتحق آتش هـــستم            تــــــوبه هـــایم را شکستم

 

گر چه خالی مانده دستم           عفو و بخشش از تو خواهم

 

تـــو خــدا و بنده ام مـن            بـــنده شـــــرمنده ام مــــن

 

سربه زیر افکنده ام من            از عـــنایت کـــن نـــگاهم

 

یــا غـــیاث المـستغیثین            یـــــا غـــیاث المــستغیثین

 

بــا هـمه جرم و خطایم            تـــو مــرا خــواندی بـــیایم

 

گــــریه و زاری نـمایم            تــــــــا بــبخشایی گــــناهم

 

یــا غـــیاث المـستغیثین           یــــــا غـــیاث المــستغیثین