نـفس امـاره (اشعارمناجاتی)

گـــرفتار ایـــــن نـــَفس امـــاره ام             نــــظر کـــن خـــدایا کـــه بـــیچاره ام

چو هـستی به هـر کار یا رب قدیر            رهـــا کـن ز بـند هــوس ایــــن اســـیر

مـــن آن بــنده خـوار و شرمنده ام             کــــه بـــــــر بـار گـاهت پـــــناهنده ام

نــــگردد اگـــر لطف تو، یــار من            نـــباشد بـغـــیر از خـــطا، کــــار مــن

 

ز چـشم و ز گوشم چو گردد سوال           نــــــــــــدارم بــجز حــسرت و انــفعال

بـــه رســـوائیم وای فــــریاد مـــن           گــــواهی دهـــد جــــمله اعـــضای مــن

بــه بــند هــوس، نــَفْس حــــیوانیم           در ین خـــــاکدان، کــــرده زنــــــــدانیم

خــــدایــا، بـه هنگامه رســتــــخیز          بـــه زهــــرا قـــسم آبـــــــرویم مـــــریز