اذن جنگ

روز عاشورا به صد جوش و خروش

قـــــــــــاسم آمد نزد پیر مِی فروش

گـــــفت جــــــــــــامی از می نابم بده

تشنــــــــــۀ آبــــــــــــم عمو آبم بده

ای مــــــــی قالوا بلی را جُرعه نوش

جرعه ای زآن باده هم بر من بنوش

طالب جـــــــــــــــــــام الـستم ای عمو

کن ز جــــــــام عشق مَستم ای عمو

آمـــــــــــــدم تــــــــا اذان میدانم دهی

افتخــــــــــــــــــــار دادن جانم دهی

آمــــــــدم کــــــــــز ناله خاموشم کنی

بهـــــــــــــر جنگیدن کفن پوشم کنی

سیزده ســـــــــــــــــــالم اندر روزگار

می کَشم بهــــــــــــر شهادت انتظار

همجــــــــــــــــــوا اکبر خود کن مرا

پیش مرگ اصغـــــــر خود کن مرا

ای عمو هنگــــــــــــــــام شیدایی بود

چون نبرد من تمـــــــــــــاشایی بود

اذن جنـــــــــــــــگم ده تماشا کن مرا

مَرحبــــــــــا بر گو و شیدا کن مرا

جان زهرا کـــــــــــــربلائی کن مرا

در ره قرآن فــــــــــــــدائی کن مرا ای عمــــــــــــــو حقِ علی بت شکن

دســــــــــــت رد بر سینۀ قاسم مزن