نمایش جزئیات

ای مجتبای کربلا

ای مجتبای کربلا

یادگار مجتبی ای مجتبای کربلا افتاده ای روی خاک

سر تا به پا پا تا سرت گلهای سرخ پیکرت پر گشته از بوی خاک

از نعل این اسبان چرا خون می چکد ای نازنین

ای آسمانی تر چرا پا می کشی روی زمین

بنگر چه آورده غمتو بر سرم

آتش روان گشته ز چشمای ترم

ابن الحسین وای وای