امـید کـرم(اشعارمناجاتی)

بی پناهم من و سوی تو پـــناه آوردم             بـــه امــید کرمت عـذر گــناه آوردم

یا رب از لطف پناهم ده و عذر بپذیر            حال چون روی بسوی تو اِله آوردم

در بـــــساطم نبود هیچ بجز آهِ دلــی             زین سبب هدیه بـدر گاه تو آه آوردم

دل بریدم ز خلایق که همه محتاجند             بــی نیازی تو و من بر تو پناه آوردم

مـا فقیریم بـذات و تـو غـنی بالـذّات             شـاهد عـجز خود این حال تباه آوردم