لالائی مادر

بخواب ای نـــــــــــوگل پژمان و پرپر

بخواب ای غنچۀ افســرده اصغر

بخـــــــــــــواب آسوده اندر دامن خاک

ندیده دامن پـــــــــــــــر مِهر مادر

بخواب و خواب راحت کن و شب و روز

  که خاموش است صحرا بار دیگر

نــــــــــــــــمی آید صدای تیر و شمشیر

نـــــــــــــــــــه دیگر نعرۀ الله اکبر

همــــــــــــه افتاده در خوابند و خاموش

توئی صحرا و چندین نعش بی سر

نترس ای کـــــــــــــــودک ششماهۀ من

که ایـــــنجــا خفته هم قاسم هم اکبر

مگر باز از عطش می سوزی؟ ای گل؟

کــــــه از خون گلـــو لب میکنی تر

کـــــــــه با تیر سه شعبه کرده صیدت؟

بـــســــــــوزد جـــان ان صیاد کافر

خدایا بشــــــــــــــــکند آن دست گلچین

که کرد این غنچه را نشـــکفته پرپر

<حسان>