«زبان حال امام حسین علیه السّلام بر سر نعش علی اکبر علیه السّلام »

شاه دین را بود شور محشر

بر سر نعش شهزاده اکبر

ای شکیب دل آرام جانم

ای روان تن ناتوانم

ای جگر گوشه ی مهربانم

ای علی اکبر نوجوانم 2

ای به غرقه روح و روانم

تو همان حقیقت نشانی

شاهباز بلند آشیانی

از چه در خاک و در خون طپانی

ای علی اکبر نو جوانم 2

ای به خون غرقه روح و روانم

چهره ات یک فلک آفتاب است

طرّه ات یک جهان مشک نابست

ای دریغا که در خون خضابست

ای علی اکبر نوجوانم 2

ای به غرقه روح و روانم

ای پر از زخم کین این چه حال است

این حقیقت بود یا خیال است

یک تن و ای جراحت محالست

ای علی اکبر نوجوانم 2

ای به غرقه روح و روانم

حیف از طلعت ماه رخسار

حیف از آن قامت سرو رفتار

حیف از آن منطق شهد گفتار

ای علی اکبر نوجوانم 2

ای به غرقه روح و روانم

حیف از آن قدّ با اعتدالت

حیف از آن شاخ طوبی مثالت

دست کین تیشه زد بر نهالت

ای علی اکبر نوجوانم 2

ای به غرقه روح و روانم

حیف  از آن روی و موی نبوّت

                         حیف از آن زور و بازو و قوّت

داد از این قوم دور از مروّت

             ای علی اکبرنوجوانم 2

ای به غرقه روح و روانم

ای عقیق لبت کهربائی

کی شود غنچه لب گشایی

عندلیبانه گوئی نوائی

ای علی اکبر نوجوانم 2

ای به غرقه روح و روانم

حیف از آت جسم نورانی تو

جان فدای خوش اندامی تو

وان قد و قامت نامی تو

ای علی اکبر نوجوانم 2

ای به غرقه روح و روانم

حیف از آن لاله ارغوانی

شد خزان در بهار جوانی

خاک غم بر سر زندگانی

ای علی اکبر نوجوانم 2

ای به غرقه روح و روانم

وای بر حال لیلای مجنون

گر ببیند تو را غرقه در خون

با دل زار او چون کنم چون

ای علی اکبر نوجوانم 2

ای به غرقه روح و روانم

روی دشت و هامون گذارد

یا سر نعش تو جان سپارد

طاقت این مصیبت ندارد

ای علی اکبر نوجوانم 2

ای به غرقه روح و روانم

آه اگر عمه ی مستمندت

بیند این زخم بی چون و چندت

تا قیامت بود دردمند

ای علی اکبر نوجوانم 2

ای به غرقه روح و روانم

(کمپانی)