شعر مناجاتی-حاج منصور ارضی

الهی الغوثُ الاَمان

مرا ببخش ای خدای من

 تویی یگانه دوای من

 تجلّی ِ غصه های من

   توی همیشه نوای من

الهی الغوثُ الاَمان

به کوی عفوت نشسته ام

  من از فراق تو خسته ام

  به عشق مولای عارفان

دخیل حیدر ببسته ام

الهی الغوثُ الاَمان

تو آگهی از نهان من

  که خانه ات شد جنان من

منم منم میهمان تو

تویی تویی میزبان من

الهی الغوثُ الاَمان

به رحمت واسعه حسین

به سوز و آوای زینبین

بیا و بگذر از این گدا

به مجتبا نور هر دو عین

الهی الغوثُ الاَمان

بیا و پاکم کن ای خدا

 تو سینه چاکم کن ای خدا

ز غصه ی قصه فدک

مدینه خاکم کن ای خدا

الهی الغوثُ الاَمان

من آمدم رو سیه ولی

به سینه دارم غم علی

به عشق  پاک علی نما

دل  سیا هم تو منجلی

الهی الغوثُ الاَمان

الا به رویم گشوده در

مرا ببخش و مرا  ببر

در این غصه ی و غم علی

به جان زهرا مرا بخر

الهی الغوثُ الاَمان

به آن سری که زکین  شکست

   به پهلویی که به خون نشست

به آن دو دستی که دشمنش

به ریسمان جفا ببست

به شاه بی غسل و بی کفن

به کودکان دور از وطن

بیا و حق علی دگر

نما قبولم خونین بدن

الهی العفو