سینه زنی ویژۀ ایام رحلت حضرت اُم کلثوم سلام الله علیها به نفسِ کربلایی حسین طاهری

با غم و غربت عجینه
گله داره تو مدینه
غصه ها داره تو سینه

مثله بارون خون میباره
طاقت موندن نداره
مگه خاطرات میزاره

یه عمر ، شونه به شونۀ برادراش
زینبُ هیچ موقع تنها نزاشت
حالا غریبی مونده براش

امون ، از کارِ دنیایِ بی وفا
کسی نموند از برادرا
تنها رفیقش اشکِ چشماش

اُم کلثوم، همه کَس شُو داده پایِ مکتب
اُم کلثوم، غریبه شبیه حسین و زینب

نورِ چشم مرتضایی
یادگارِ کربلایی
تو غریبِ آشنایی

خواهرِ شهیدِ عشقی
همسرِ شهیدِ عشقی
همدمِ آیینه هایی

خانم ، یه دهه روضه کمه برات
ناله زدی و گرفت صدات
جوونیِ ما بی بی فدات

خانم ، وارثِ خونِ خدا تویی
گریه کنه کربلا تویی
خونِ همیشه اشکِ چشات

اُم کلثوم، دمایِ آخرته نیمه جونی
اُم کلثوم، شبیه مادرتی بی نشونی

شَرفُ الشمسِ حجازی
تو که معنایِ نمازی
بانویِ حماسه سازی

لرزه انداختی به لشکر
زنده شد یادِ پیمبر
خطبه خوندی مثله حیدر

بگو ، به کوفه از شانُ و عزتت
از پدر و از اصالتت
فدایِ صبر و جلالتت

بگو ، که خونِ حیدر تو خونته
جونِ حسین بندِ جونتِ
فدایِ حلم و صلابتت

اُم کلثوم، تو خونۀ علی تو نورِ عینی
اُم کلثوم، تویی که مونسِ غم حسینی