غزل مصیبت_روضه حضرت عباس علیه السلام_شب عاشورا محرم _حاج محمود کریمی

احساس عباس،انفاس آل الله و خیرالناس عباس

معیار ارباب در مکتب کرب وبلا مقیاس عباس

در دین ارباب،توحید،علی اکبرو اخلاص عباس

دراوج روضه تلفیق بوی سیب و بوی یاس،عباس

مثل رقیه ذکر تمام بچه ها عباس عباس

هم موکشیدن هم گوش رابا طره ی گیسو کشیدن

ابری شده شط، بس که کمان و تیر از هر سو کشیدن

از تیرهاشان بالای چشم ماه یک ابرو کشیدن

فواره زد اشک وقتی ک تیر از چشم این آهو کشیدن

لشکر نشسته تیری به مشک آب اور نشسته

یک جا به حنجر یک جا سه شعبه روی چشم تر نشسته

شش ماهه خواب است در انتظارش مادر اصغر نشسته

فعلا رقیه درخیمه ها بازیور و معجر نشسته

فعلا ندیده این سیلِ تیری را که بر پیکر نشسته

فعلا ندیده سر را که از پهلو روی خنجر نشسته

بازو جدا شد آخرسر، این ابرو از آن ابرو جدا شد

گیسو بلند است پس نیزه خیلی سخت از گیسوجداشد

*یه کاری کردن تو این یه خط حرفمو زدم دیگه لال میشم روضه نمیخونم*

تنها نه بازو انگار پاهایش هم از زانو جدا شد

* آخه بدن آب رفت" پاره پاره کردن بدن رو"ای حسین...امام زمان روحی فداه فرمود:هرجا روضه ی عمو جانم خونده بشه من سراسیمه میام..." آقا کجای روضه نشستی جانم فدات با گریه هات " ای وای..*

دامن کشان رفتی دلم زیر و رو شد

چشم حرامی با حرم رو ب رو شد

بیا برگرد خیمه ...

"السلام علیک ایها العبد الصالح"

علی العباس واویلا

حسین تنهاست واویلا

 ای حسین...*

.