روضه و توسل جانسوز ویژۀ ایامِ محرم _ شب تاسوعا محرم _ حاج محممود کریمی

به نام او هوالباقی

به میدان می روی ای اولین و آخرین ساقی

من از ابروت فهمیدم

که هم جبار و هم قهار و هم رحمان و رزاقی

ابالفضلی و عباسی

تو هم استاد پیکاری و هم استاد اخلاقی

جهان دارالشفای توست

که هم محشور هم مشهور در انفاس و آفاقی

وفا ٬ غیرت ٬ ادب ٬ تنها ؛

برای این همه مفهوم در یک تن تو مصداقی

قواعد ریخته برهم

تو هم مقصود زُهادی و هم منظور عُشاقی

برای کشتن مردم

خدا داده به چشم تو عجب ابروی خلاقی

برای کربلا رفتن

به ما خیل گنهکاران فقط مشغول ارفاقی

برو اما بیا حتماً

رسیده از علی اصغر برای تو چه ابلاغی

بیا با مَشک یا بی مَشک

رقیه بسته با دست تو در خیمه چه میثاقی

 *عمو بیایی ها !! ما غریبیم...بابام دیگه هیچ کس رو نداره...*

به دستت دست می شویی

ندیدم در کسی اینقدر مهجوری و مشتاقی

به کف الاَیمَن و ایسَر

دو تا دستت دو تا سروند افتادند در باغی

غم مَشک و غم اصغر

دو چندان می کند در سینه ات هر داغ را داغی

تمام دشت می گویند

أدر کأساً وناوِلها الا یا ایها الساقی

***

خبر پاشیده شد از هم

سپاه دشمنان با یک نفر پاشیده شد از هم

به دست یک نفر هم نه

سپاه اینچنین با یک نظر پاشیده شد از هم

دم رود آمد و آن رود

دلش با دیدن قرص قمر پاشیده شد از هم

به دورش حلقه کردند و

گُلی در کنج گلدان با تبر پاشیده شد از هم

رباب و اصغر و بابا

پس از او بینشان تیر سه پر پاشیده شد از هم

و او هم پهلویش انگار

شده چون پهلویی که پشت در پاشیده شد از هم

عمود خیمه ٬  بر فرقش

عمود آهنین افتاد و سر پاشیده شد از هم

 * سادات ببخشید ، من نمیدونم شما چه قدر ارادت به عموجانتون دارید، بچه سیدا ... عباس بچه های حسین رو خیلی دوست داره....شما اگه یه روزی عموجانتون رو یادتون بره اون شما رو فراموش نمیکنه ...ما رو هم فراموش نمیکنه ....*

سرش پاشیده شد اما

دل بابا برایش بیشتر پاشیده شد از هم

شاعر : مهدی رحیمی

. .

ام البنین فرمود: هر چی بگید به سر بچه ی من عمود آهن زدن من باورم نمیشه..از کجا این حرفا رو میارید ؟ این بچه رو من بزرگ کردم .تو صفین خبرش به من رسید کسی جرأت نمی کرد نزدیکش بشه .. حتی صفین هم ...هیچ کی حریفش نبود ...

خود امیرالمومنین که می رفت بجنگه اینا فرار می کردن .دوباره می رفت رجز میخوند .سه چهارتا دیگه می رفتن دوباره حریف فرار می کرد .مولا تا میومد میشناختنش.. فرار می کردن .صدا زد عباسشو .مولا با لباس مبدل رفت سراغ این قهرمان سپاه معاویه .اون فکر کرد یکی دیگه است...

عباسش رو آورد تو خیمه گفت: بابا !جان لباست رو با من عوض کن .چهارده سالش بود ....گفت: چشم برا چی ؟ گفت این حریف لباس منو میشناسه من میرم فرار میکنه .چهارده سالش بوده لباسش هم قد امیرالمومنین بوده....مگه این شیر بچه رو مگه میشه بهش عمود آهن زد ؟ نه حالا ما گفتیم ...ولی واقعا زدن...یه خورده فکر کرد شروع کرد گریه کردن...یعنی بچه ام دست نداشت اون موقع؟

اومد جلوی عباس ...این پا رو گذاشت رو پای ابالفضل، رو رکاب ...اسب رو نگه داشت .گفت ...عمود آهن هم دستش بود ...گفت : عباس تویی ؟

از صبح تا حالا هر چی میایم به حسین برسیم جلو راه ما سبز میشی ؟

دست نداشت .تیر مشک خورده افتاده .به قول خودش فرمود : دیر اومدی .یه زمانی اومدی که من دست در بدن ندارم .گفت تو دست نداری، من دارم .چنان عمود آهن رو بالا برد ..."عَمَدَ الحدید ...بکربلا خَسَفَ القمر..."کلاهخود تو سر فرو رفت ...بعضیا که میگن کلاهخود مونده بود ...سر متلاشی شد ...*

کی میتونه منو ،از تو جدا کنه

*داداش ..بالا سرِ علی اکبر تو از من دفاع کردی ...*

کی میتونه منو،  از تو جدا کنه

بالا سر تو کی ، ازم دفاع کنه ؟

پاشو بریم باهم ....

پاشو بریم به خیمه ها ...داداش

 پاشو پناه من... داداش ...

پاشو تو رو خدا ...

پاشو بریم باهم... داداش

بریم به خیمه ها... داداش

پاشو پناه من... داداش

پاشو تو رو خدا ...

مشکی که با هزار زحمت رسید به آب

بیچاره طفلکِ شیرخواره ی رباب

آب به خیمه نرسید فدای سرت

پاشو برگرد خیمه کس و کارم

تو امید منی،حتّی بدون دست

پاشو یه کاری کن که کمرم شکست

ما تویِ علقمه، ولی حرم بدون من

پاشو که دشمنت... داداش

خیمه رو دوره کرد

*پاشو به دادمون برس*

خدا به خیر کنه ،به حال مادرا

چادرِخواهرا،خلخالِ دخترا

یه یاعلی بگو...داداش

پاشو با من بیا....داداش

تا نزده کسی... داداش

تو گوش دخترا ...

*یه موقع هست میگن بچه بابا نداره بزنیدش اما اینا همه میگن دیگه عموشون نیست راحت باشید....یا صاحب الزمان ....

.