ماه زهرا

این کیست کربلا را ، چون کوه طور کرده

زهرا مگر از  این دشت ، یا رب عبور کرده

بر روی ماه عباس ، این جلوة حسین است

آری قمر ز خورشید ، خود کسب نور کرده

آراست چون که قامت  ، شد کربلا قیامت

برپا هزار محشر ،تا نفخ صور کرده

آسایش برادر چون بوده آرزویش

آمال دشمنان را ، یکسر به گور کرده

برگرد خیمه عباس ، تا صبح می دهد پاس

این ماه کربلا را ، دریای نور کرده

از اوج فکر انسان ، بنهاده پا فراتر

در خلوت حسینی درک حضور کرده

جز خدمت برادر ، نبوده رأی عباس

هر گه که در ضمیرش ، فکری خطور کرده

تا زنده عباس ، غارت نبود ممکن

فقدان او عدو را ، این حد جسور کرده

دشمن پس از ابوالفضل در فکر غارت افتاد

یارب چه با شهیدان ، سم ستور کرده

از رأس اطهر او ، پیدا بود که دشمن

این سر جدا ز پیکر ، باخشم و زور کرده

پیوسته کعبة عشق ، با قلب ماست  نزدیک

ما را حسان گناهان ، زین قبله رو کرده

«حسان»