گل پرپر علقمه

دل صفــــــــــــــــا گرفته امشب ز گل یاس علی

من مــــــی خواهم امشب بشَم گدای عباس علی

بــــــــــــــــــــــرای کرببلا دلهای ما  می زنه

در خـــــــــــــــــــانۀ اباالفضل علی در می زنه

قـــــــــــــــــــــربون فــــــــــــرق دو تایت شوم

فـــــــــــــــدای   دســـــت   جــــــــــدایت   شوم

شنیـــــــــدم تو علقمه، با صورت افتاد رو زمین

فــــــــــــــــاطمه گفت پسرم بر پر پسر ام البنین

یـــــــــــــا     حسین    زهــــــرا شــــده جلوه گر

یــــــــــــا     حسین  حــــالا   مـــــی گــــم برادر

بچه ها تو خیمه ها می گن که ما آب نمی خواهیم

بـــــابا جان قربون تو که ما فقط عمو می خواهیم

قـــــــــــــربون  فـــــــــــرق دو تــــــــــایت شوم

فــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدای دست جدایت شوم

بــــــــــــــاباجان عمه چرا به سینه و سر می زند

عمــــــــومون تـــــو علقمه مگر دارد پر می زند

قـــــــــــربون      فـــــــــــرق    دوتـــایت   شوم

فــــــــــدای    دســــت    جــــــــدایت   شـــــــوم