بر لب آبم و از داغ لبت می میرم

بر لب آبم و از داغ لبت می میرم

هر دم از غصه ی جان سوز تو آتش گیرم

کربلا کعبه ی عشق است و منم در احرام

شد در این کعبه ی عشاق دو تا تقصیرم

دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد

چشم من داد از آن آب روان تصویرم

باید این دیده و این دست کنم قربانی

تا که تکمیل شود حج من و تکبیرم

بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا

بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا

تشنه ی عشق حسینم ای اجل مهلت بده

تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

ای اهل حرم میر و علمدار نیامد (علمدار نیامد )

سقای حسین سید و سالار نیامد( علمدار نیامد)