از زمین خون جوشد و از آسمان خون می چكد

از زمین خون جوشد و از آسمان خون می چكد

از دو بازوی علمدار جوان خون می چكد

این دل و دیده شده خونین از آن تیر و كمان

از دل و از چشم و از تیر و كمان خون می چكد

خیمه ی ماتم زده مهدی كنار علقمه

از عمود خیمه ی صاحب الزمان خون می چكد

خشك لب، طفلان ِ گریان حسین فاطمه

از لبان ساقی لب تشنگان خون می چكد

شد گلستان علی پرپر به دشت كربلا

از گل و از گلشن و از بوستان خون می چكد

باغبان آمد سراغ پیكر مجروح گل

دید جای اشك غم، از آسمان خون می چكد

فاطمه بگرفته رو سوی دگر فرزند خود

كز دو چشمش از غم او بی امان خون می چكد

گوئیا گشته دوباره حائل دیوار و در

كین چنین از سینه اش با صد فغان خون می چكد

با عمود آهنین فرق شریفش شد دو تا

در عزایش از دل انسان و جان خون می چكد

از عَلَم،از مشك،از دستش رسانیدم خبر!

ای خدا از نیزه های دشمنان خون می چكد

كرده جان را در ره بهتر زجانانش فدا

كز سر و از چشم و از دست و زبان خون می چكد

پر كشد تا عرش ِربّ این ناله ی توحید او

در خیام از روی ماه كودكان خون می چكد

بسطة فی العلم و فی الجسم ِ¹ كتاب حق چه شد؟

ز آیه ی قرآن برایش بی گمان خون می چكد

زینب ِ صد پاره دل بر پیكر صد پاره اش

آن چنان نالد كه از بام جهان خون می چكد

1-       اشاره دارد به آیه شریف:

 إن الله اصطفاه علیكم وزاده بسطة فی العلم والجسم(بقره-247)

-خداوند او را در توانایی و دانایی بر شما برتی داده است

شاعر: زنده یاد عباس رحمان نژاد