گرچه عبد شهید بی كفنم-حمید علیمی

گرچه عبد شهید بی كفنم

گرچه كرب بلا بود وطنم

به همه گفته ام و می گویم

من حسینی زدولت حسنم

حسن غریب مادر ِ،حسن غریب مادر ِ

لخته لخته ی روی لبام

پاره پاره ی جگرم ِ

زخم كهنه ی خاطره هام

داغ كوچه و مادرم ِ

آی روضه خون روضه ی من

روضه ی روی نیلی ِ

آی گریه كن گریه به من

گریه به روی نیلی ِ

منم اونی كه تو كوچه دید

منم اونی كه تو كوچه مُرد

منم اونی كه با چشم تر

مادر و تا خونه برد

یه عمر، شده كه می سوزمُ

یه عمر،شده كه می سازمُ

خدا، كنه  خواهرم نیاد

تشییع جنازم ُ

حسن غریب مادر ِ،حسن غریب مادر ِ

یا حسین غمت برای من

بچه های من برای تو

میسپارم به تو بچه هامُ

جای من بشن فدای تو

این آخریه از غمت

جاری شده اشك حسن

از كفنا آخریشه

موندی برادر بی كفن

تویی، بدون كفن حسین

سه روز، می مونی رو خاك دشت

یه روز ،جگر من و

یه روز، سر تو میون تشت

حسین غریب مادر،حسین غریب مادر

.