مناجات با امام زمان(عج) در اربعین-سید مهدی میرداماد

ای دادخواه عترت و قرآن بیابیا

ای زخم دین به تیغ تو درمان بیابیا

فقط منو شما نمیگیم بیابیا

از زخم هر شهید ندا میشود بلند

ای التیام زخم شهیدان بیابیا

تا چند شیعه ناله ی یابن الحسن زند

ای شیعه را پناه و نگهبان بیابیا

یابن الحسن،یابن الحسن

درمان درد عترت و قرآن ظهور توست

داروی زخم های فراوان بیابیا

این مردم قریب به پنجاه شب و روز از اول محرم،گفتم:اول محرم،انگار همین دیروز بود پیرهن مشكی به تن كردیم،دیدید چقدر زود گذشت،محرم و صفر میاد و میره،خوش به حال اونایی كه تو این دو ماه عزا یه كاری می كنند،یه عملی انجام میدهند دل امام زمان و بدست میارن،چقدر دنبال این بودی یه كاری كنی امام زمانت رو خوشحال كنی،امشب اومدی شام اربعین بگی یا بقیة الله،منم مثل شما،به تأسّی از شما،شما كه فرمودید:یا جدا، فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِى الدُّهُورُ ، وَ عاقَنی عَنْ نَصْرِك َ الْمَقْدُورُ،همه ی شما با این فرازها آشنایید،اونایی كه زیارت ناحیه خوندند،منم مثل شما،شمایی كه فرمودی یا جدا اگه كربلا نبودم،اگه نبودم روز عاشورا یاری ات كنم،یا جدا ، فَلاََ نْدُبَنَّك َصَباحاً وَ مَسآءً؛شب و روز برات گریه میكنم،امام زمان فرمود: وَ لاََبْكِیَنَّ لَك َ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً،به جای اشك،نه اینكه اشك چشمم تمام بشه،به جای اشك خون گریه میكنم،آقا جان ماهم مثل شما،نه اینكه مثل شما،ما هم به تبعیت از امام زمانمون اومدیم زیر خیمه عزا،حالا كه نمیتونیم كربلا باشیم،حالا كه از قافله ی كربلایی ها جداشدیم و عقب موندیم،لااقل خودمون رو با گریه به شما برسونیم و نزدیك كنیم،آقاجان،امشب یه نظری به این چشمهای عاشق بینداز،آقای من،مولای من،یا صاحب الزمان:

درمان درد عترت و قرآن ظهور توست

داروی زخم های فراوان بیابیا

دوتا سئوال مقدمه ی روضه منه ، ببینیم چطوری ناله میزنید،این سئوال رو از آقات میكنی،حرف دل شیعه،حرف دل سوخته ی شیعه اینه:

تا كی میان مقتل خون دست و پا زند

جدت حسین با لب عطشان بیابیا

یه سئوال دیگه:امام زمان

تا كی

علماء،سادات،من و ببخشند،شام اربعین ِ اگه نبود،از این یه بیت میگذشتم،آقاجان،روز ،روز مصیبت عمه جان شما زینبه،امروز همه ی مردم یه روضه ی مشترك داشتند،امروز زن و مرد همه یه ذكر مشترك میگفتند،از اول صبح گفتی یا نه؟اگه نگفتی الان بگو،همه با هم یه روضه میخوندند،این روضه:امان از دل زینب،یا صاحب الزمان:

تاكی مهار ناقه ی زینب به دست شمر

با اشك چشم و موی پریشان بیابیا