غزل مصیبت و روضه جانسوز _شب اربعین _استاد حاج منصور ارضی

*السلام علیکم یا اهل بیت النبوه

السلام علیک یا بنت رسول الله یا فاطمة الزهرا سلام الله علیها*

ما دردمند توایم یا فاطمه مددی

ما مستمند توایم یافاطمه مددی

پهلو شکسته تویی یا فاطمه مددی

بیمار و خسته تویی یا فاطمه مددی ....

روا بود که گریبان زهجر پاره کنم

دلم هوای تو کرد ست،بگو چاره کنم

روی دوش هرکه پرچم رفت عالم را گرفت

*یه روزی میخواستن این جلسات جمع بشه،ببین ملت همه زدن به بیابون ... میخوان ببینن بچه تو بیابون گم بشه چی کار می کنه ...همه معجر به سر ... چه به سر بچه هات اومد ...*

روی دوش هرکه پرچم رفت عالم را گرفت

سفره داری میکند دستی که پرچم را گرفت

خنده هایش در شلوغی قیامت دیدنی است

هرکسی یک ذره رنگ و بوی این غم را گرفت

آه وقتی میکشیم اینجا تقرب میدهند

گریه کن راحت مقام قرب آدم را گرفت

درد بی درمان مارا روضه رفتن خوب کرد

هر مریضی بود بین روضه مرهم را گرفت

دم کشیدن با دودم اینجا میسر میشود

چای روضه از دم سینه زنان دم را گرفت

حرف حاتم نیست بین خلق، حرف هیئت است

نذری ارباب جای رزق حاتم را گرفت

*قربون نذریات آقاجون ...*

یاحسینِ ما کلید قفل‌های بسته است

گریه کن با یا حسینش اسم اعظم را گرفت

*حسین ... همسفر زینب ...

حسین  ... تاج سر زینب ... *

غصه‌ی دوری ندارم ، روضه اش هم کربلاست

*فرمود هر جا نام حسین برده میشه انجا بقعه وبارگاه حسین*

هرکس آمد امشب اینجا، فیض توام را گرفت

صبر زیر گریه زد در آن زمان که خواهری

روی دستان خودش یک جسم درهم را گرفت

*حسین ... همسفر زینب ...

حسین ... تاج سر زینب ...

جسین ... همسفر زینب ...*

ای سربلندیِ پیمبرها سر تو

تابیده مثل ماه، بر دنیا سر تو

رفتم تمام شهرها را با سر تو

دیدی رسیدم آخرش بالا سر تو

بار دگر سنگ صبور من تو هستی

آقاترین اهل قبور من تو هستی

باید بگویم با تو غربت نامه ام را

خطِّ به خط از اوج مصیبت نامه ام را

تحویل تو دادم شکایت نامه ام را

وقتی که میخوانم زیارت نامه ام را

سر تا به پایم را ببین قدم خمیده

یابن علیِّ مرتضی، زینب رسیده

.