زمزمه ی قدسیان

من که کبوتر دلم انس گرفته با رضا 

می شنوم ز قدسیان زمزمه ی رضا رضا

ای به نثار مقدمت گوهر اشک دیده ام

ای به فدای جان تو ، جان به لب رسیده ام

من به بهای هستیم ، مهر تو را خریده ام

  نیست به جز ولای تو ، منشی و مرام ایده ام

 مباد ، سازد از درت خدا مرا جدا رضا

رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا 8 

من که به بوی مغفرت به بارگاهت آمدم 

 شبی که سر زد از افق جمال ماهت آمدم

پناه ماسوی تویی ، که در پناهت آمدم

نیازمندم و گدا ، بر سر راهت آمدم

 اگر ز در برانیم کجا روم کجا رضا

رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا 8 

به پیشگاه قدس تو اگر چه دست خالیم

اگر کسی نمی خورد ،غم شکسته بالیم

اگر چه اشک من بود ، گواه خسته حالیم

ولی به جان فاطمه محبم و موالیم

 خوشم که دارم از جهان ولایت تو را رضا

 رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا 8           

اگر مرا از قیدغم ها رها کنی چه می شود؟

اگر نگاه مرحمت به کم کنی چه می شود ؟

نظر به این  کبوتر حرم کنی چه می شود ؟

چو از کربلا به ما کرم کنی چه می شود ؟

اگر از در برانیم کجا روم کجا رضا

رضا رضا رضا رضا

رضا رضا رضا رضا