مدح خوانی زیبا ویژۀ میلاد امام باقر علیه السلام به نفسِ حاج محمد بذری

ای چراغ علم روشن از دَمَت
ای رهینِ فضل و دانش عالمت
با گذشت آفرینش همچنان
کاروان علم دنبالت روان
علم ها مُشتی ز خروار تواند
سینه چاک تیغ گفتار تواند
 
باقر کلّ علوم عالمی
خود به تنهایی کتابِ محکمی
هر چه دانش پا گذارد پیشتر
سر فرود آرد به خاکت بیشتر
ای امام ابن امام ابن امام
جابرت آورده از احمد سلام
 
دانش از ره مانده در پرواز تو
چشم جابر روشن از اعجاز تو
ای چراغ نور ، پیش از نورها
جلوه کرده در تمام طورها
خانۀ دل تا ابد میعاد تو است
زینتِ ماه رجب میلاد تو است
 
ای چراغ عقل و دین روشن به تو
چشم زین العابدین روشن به تو
علم و حلمت همچو شیر و شکر است
هر یکی از دیگری شیرین تر است
علم تو سرچشمۀ علم خداست
 
حلم تو آیینۀ حلم خداست
پنجۀ علم و خرد بر دامنت
عاشق خُلق تو حتی دشمنت
صد چو جابر دانش آموز تو اند
شعله های عالم افروز تو اند
 
مشرق و مغرب پر از گفتار تو است
همچو قرآن جاودان آثار تو است
عارفان سر مست از این ساغرند
جرعه نوش جام قال الباقرند
با شمایم ای قلم در دست ها
ای ز جام معرفت سر مست ها
 
تا از این مکتب نگردیدید دور
از قلم هاتان دمد پیوسته نور
علم عالم نوری از این مکتب است
تیره گی ها دور از این مکتب است
علم اگر نبوَد به عترت منتَسب
نیست جز دودِ چراغِ بو لهب
 
هر که دور از آل پیغمبر بود
جهل از داناییش بهتر بود
این قلم شمشیر حق و باطل است
گاه جانبخش است و گاهی قاتل است
گاه فردی عاقلش گیرد به دست
گاه باشد در کف زنگیِ مست
 
چون کند نور حقیقت را عَلَم
ذات حق سوگند خورده بر قَلم
ای قلم را کرده شمشیر ستم
ای زبانت لال ، ای دستت قلم
کشور قرآن و هتّاکی چرا
خاکِ اهل البیت و ناپاکی چرا
 
ای همه نشریّه ات رسواییت
وای وای از این قلم فرساییت
ای گناه گمرهان بر گردنت
ای زمام دل به دست دشمنت
جهل و رسوایی هم آغوشت شده
یا غدیر خُم فراموشت شده ؟
 
با قلم ظلم و جنایت می کنی
حمله  بر فقه و ولایت می کنی
گه تمسخر می کنی توحید را
گاه منکر می شوی تقلید را
بی خبر تقلید ما تعلیم ماست
در حضور حق همان تسلیم ماست
 
ما طریق بندگی پیموده ایم
هم مقلد هم محقّق بوده ایم
راه ما تعلیم بوده از نخست
آنچه محکوم است آن تقلید توست
ما چراغ معرفت افروختیم
درس خود از اهل بیت آموختیم
پیرو خطِ امام باقریم
تا ابد سر مست از این ساغریم
ما گرفتیم از چنین مکتب کمال
یافتیم از آلِ عصمت این جلال
 
چهارده حِصنِ حَصین داریم ما
چهارده حبلُ المتین داریم ما
 
چهارده منظومه از یک آسمان
چهارده معصوم از یک دودمان
چهارده گوهر ز یک دریای نور
چهارده تصویر از یک کوه طور
چهارده بی مثل از یک بی مثال
چهارده تصویر حق از یک جمال
 
چهارده استاد کل با یک کتاب
چهارده فریاد رس با یک خطاب
چهارده مشعل فروزِ بزم دل
چهارده مصباح دائم مشتعل
سر خوش از صهبای توفیقیم ما
زنده از تحقیق و تقلیدیم ما