بنشین در دم آخــــــــــــر ببرم مهدی جان

حجت الله یگـــــــــــــــــانه برم مهدی جان

       بنشین در دم آخــــــــــــر ببرم مهدی جان

دشمن از زهر جفا کار مــــرا ساخته است

زهر افکنده شرر بر جـــــگرم مهدی جان

کاســــــۀ آب بـــــــــــدستم بنگر می لرزد

لـــــرزه افتاده ز پا تا به سرم مهـــدی جان

بنشین تا نگرم سیر رُخ چـــــون ماه تو را

توشه از عارض مــــاهت ببرم مهدی جان

گویم امروز ز جــــان دعوت حق را لبیک

از سر و جان و جهان در گذرم مهدی جان

صاحب عــسکرم و جز تو مرا یاری نیست

مونــــــس و همدم شام و سحرم مهدی جان

بعــد من سر به بیابان بگذاری شب و روز

بـــــــاشد از حالت زارت خبرم مهدی جان

تــــــوئی آن منتقم آل محـــــــــتمد به جهان

ای جگر گوشــــــــۀ والا گهرم مهدی جان

روی از ثــــــابت غـمدیده متاب از رحمت

که بود از دل و جان نوحه گرم مهدی جان

<ثابت>