متن روضه خوانی شهادت حضرت زهراء(س)-حاج حسن خلج

بیمار چندین روزه ی این خانه دارد

در پیش چشمان علی جان می سپارد

برو مدینه این جا نباش،مرحبا به تو شیعه ی مادری،شیعه مادری ِ،آی اونایی كه با كنایه بهتر گریه می كنید،ببینم با كنایه پیدا می كنید،شخص مورد نظر این بیتُ.

شب ها كنار بستر او یك فرشته

كیه این فرشته؟آی كربلایی ها،گرفتی كیه؟وقتی مادرش می خوابه ،آروم آروم میاد كنار بستر مادر،آروم ملحفه رو از رو صورت مادر كنار می زنه،بابا من دارم  می گم،آروم ملحفه رو كنار میزنه،شما بلند بلند گریه میكنید،مگه شما می دونید زینب چی میدیده؟ خوب چه میكنه این فرشته؟بگم یا نه؟آره میگم شب شهادت ِ،امشب مُردیم هم ،مُردیم،خوب چی می خوای بگی،بگو راحتم كن؟

شب ها كنار بستر او یك فرشته

می آید و زخم تنش را می شمارد

این مشتت رو گره كن بكوب به سینه ات، بگو وای مادر،تا چشمش به  صورت مادر می افتاد،ناله اش در می اومد،تا دستش به بازوی مادر می رسه،اشكش سرازیر میشه،وای از اون زمانی كه چشمش می افتاد به سینه ی مادر.این ها دارن میشنوند بعد هزار و چهارصد سال،طاقت نمیارن،چه كردی با دل علی،بگم رفقا؟

پهلو به پهلو

آدمی كه دنده اش شكسته باشه،نفس كشیدن براش مرگ ِ،وقتی می خواد بخوابه چند نفر باید بگیرن،آروم بخوابوننش،هر وقت می خواد از این پهلو به اون پهلو بشه:فضه،اسماء،زینب نفهمه،بیا،بیایید زیر پهلوم رو بگیرید،این پهلو فقط شكسته نبوده،این پهلو مجروح بوده.

پهلو به پهلو می شود وقتی به بستر

امكان ندارد لاله ی سرخی نكارد

روضه ی بی بی می خونیم اما بعضی ها ناخداگاه میگن حسین،زینب رو این یه زخم پهلو بیچاره كرد،هی لباس مادر رو عوض میكنه،تا مادر پهلو به پلو میشه لباس دوباره غرق خون میشه،اما لا یوم كیومك یا ابا عبدالله،حسین.....

.