غربت امیرالمؤمنین علیه السلام و گریز به كربلا

بعد از جنایت بین در و دیوار قنفذ ملعون با همراهانش بدون اجازه به خانه علی هجوم آوردند. علی(ع) سراغ شمشیرش رفت، ولی آنان زودتر به طرف شمشیر آن حضرت رفتند و با عدة زیادشان بر سر او ریختند. عده ای شمشیرها را به دست گرفتند و بر آن حضرت حمله ور شدند و او را گرفتند و بر گردن وی طنابی (سیاه) انداختند.<1>

و بنابر نقلی دست علی را نیز با طناب بستند.

گریزی به کربلا

اگر در این واقعه جانسوز و این توطئه شوم، ریسمان به دست علی نمی بستند و به گردن آن امام مظلوم نمی انداختند؛ در کربلا نیز کسی به خود اجازه نمی داد که به اهل بیت حسین(ع) و امام زین العابدین (ع) غل و زنجیر ببندد!

<1> - اسرار آل محمد(ع)، ص 228. منبع: كتاب آتش در حرم