متن گریز روضه ی حضرت زهرا سلام الله علیها

امام حسن (ع) می فرماید : شب جمعه ای مادرم در محراب عبادتش به نماز و دعا ایستاده بود و تا طلوع فجر در حال رکوع و سجود بود . میشنیدم که یکایک مردان و زنان مهاجر و انصار و همسایگان را دعا میکرد و اصلا برای اهل خانه چیزی نمیخواست و دعا نمیکرد . عرض کردم : ای مادر ! چرا برای خود دعا نمیکنی ؛ همانگونه که بدیگران دعا میکنی؟فرمود :الجار ثم الدار . اول همسایه بعد خانه .

حضرت زهرا (س) اینگونه به فکر همسایگان خود بود ؛ اما آن همسایه ها در حق حضرت زهرا (س) چه کردند ؟حداقل با سکوت و تاییدشان باعث شدند؛ همان دستی  که نیمه شبها برای دعای آنها بلند میشد ، تازیانه بخورد و اثرش مثل بازوبندی باقی بماند . من میگویم :از کجا معلوم که این روایت الجار ثم الدار بعد از آن ظلم و جورهای همسایگان اتفاق نیفتاده است . از کرم و بزرگی حضرت زهرا بعید نیست که با همان حال نزار و دستان ضرب دیده، به زحمت دستان خود را بالا می آوردند و برای همسایگان دعا میکردند و میفرمودند : (الجار ثم الدار ) این همسایگان در حق حضرت زهرا (س) چه کردند ؟ آمدند گفتند : یا امیرالمومنین !به فاطمه بگویید یا شب گریه کند و روز آرام بگیرد ، یا روز گریه کند وشب آرام بگیرد . از این اعترا ضشان معلوم میشود که آرزو داشتند زودتر از گریه های حضرت راحت شوند . شاید هم برای این منظور دعا میکردند ....

همسایه داشتم ولی گوش او کر است

یک گوش کر ،نبودنش از بود بهتر است

گیرم نمیشنید ولی کور هم نبود

میدید زیر پای لگد یاس پرپر است

یک خانه در مقابل یک شهر دشمن

این اولین مبارزه ی نا برابر است

این گل که زیر پای شیاطین شکسته شد

آیا همان یگانه عزیز پیمبر است ؟

تفسیر فاطمیه زکوثر همین بودست

آن کس که ضربه زد به در خانه ابتر است

ای ضربه های جهل بدانید باز هم

با پهلوی شکسته کبوتر کبوتر است

این را که ریسمان به گلویش فکنده اند

این چشمه ی همیشه خروشان کوثر است

منبع:كتاب گریزهای مداحی،نویسنده: محمد هادی میهن دوست

انتشارات: صبح امید