ذکر توسل ویژۀ شهادت امام هادی علیه السلام به نفسِ کربلایی حنیف طاهری

بسم الله الرحمن الرحیم

اَللّهُمَّ كُنْ لِوَلِیِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَیْهِ وَ عَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَ فی كُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قائِداً و َناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً

چشم خورشید محلی به سیاهی ندهد

سینۀ نور ، به خفاش پناهی ندهد

خصم بیهوده به دنبال حسن میگردی

شبِ تاریک چراغی به نگاهی ندهد

تا که دریایِ علی هست کسی جز بی عقل

به بیابانِ عطش وعدۀ ماهی ندهد

کوهی از جنسِ طلا گر به کفم بگذارند

سینه از عشقِ تو آقا پَرِ کاهی ندهد

رَختَم از تارِ وفا پُودِ غلامی ست که دل

یک نخش را به دو صد خرقۀ شاهی ندهد

*حرمُ تخریب می کنن ، میبینن شیعیان دست بر نمیدارند ، تهدید میکنن اینا مسرتر میشن ، جسارت میکنن، اینا آتیشِ غیرتشون برافروخته تر میشه .. چون خیلی اینا عقبند نمی دونن که : «وَفِی قُلُوبِ مَنْ وَالاهُ قَبْرُهُ»

جمع ما جامعه خوان تر شده از قبل بسوز

مجمع ما به سیاهی نرود رو ندهد